- bir xırda
- [بیر خیردا]یک کم
Sözlük Azərbaycan Türkcəsi - Farsca. 2015.
bir xırda
Look at other dictionaries:
xırda — sif. 1. Həcmcə, ölçücə, boyca kiçik, balaca. Xırda boy. Xırda əl. Xırda həb. Xırda daş. – . . Zeynal özü ilə ancaq xırda bir dəftərçə götürdü. . B. Bayramov. // Addım haqqında. Əlində qəhvəyi rəngli kiçik redikul, xırda və yeyin addımlarla gedən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xırda-xırda — 1. zərf Yavaş yavaş, ahəstə ahəstə, ağır ağır, aramla. <Qız> hala gəlib, xırda xırda yataqdan qalxıb yerində oturdu və yemək istədi. (Nağıl). Qıraq tərəfdəki qazmada balaca şam xırda xırda yanır, kiçik alov burula burula qalxırdı. S. R..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xırda-para — sif. 1. Xırda, kiçik. Köç vaxtı, özün bilirsən ki, xırda para şeylər çox olur və tərəkəmə əhlində də insaf olmaz, əlinə hər nə gəlsə, ağırlığına, yüngüllüyünə baxmayıb, atır dilsiz ağızsız heyvanın üstə. . F. K.. <Hacı Novruz:> Xırda para… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xırda-mırda — bax xırdavat. Xırdamırda satmaq. 2. top. Hər cür xırda şeylər. Xırda mırdanı bir küncə yığmaq. // Sif. mənasında. Keşiş xırda mırda ev şeylərini satıb köçünü yüngül elədi. «Əsli və Kərəm». 3. Az, cüzi. Xırda mırda xərclik. – <Serjant:> İki… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dalınca — z. 1. Ardınca, arxasınca, izincə; izləyərək, təqib edərək. Bir birinin dalınca getmək. Dalımca gəl. – Kərbəlayı Cəfər əmi qabaqca və Xudayar onun dalınca gedib girdilər bir xırda qaranlıq hücrəyə. C. M.. Ülkərin dalınca Aygün də qalxdı; Əmirxan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
balaca — sif. 1. Həcmcə, boyca, ölçücə kiçik, xırda (böyük müqabili). Balaca barmaq. Balaca bina. Balaca otaq. Balaca qutu. Balaca adam. Balaca ağac. – Məcid indi torpaq payını almış və özünə balaca təsərrüfat düzəltmiş bir kəndli idi. B. T.. Məhəccər… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boğaz — 1. is. 1. anat. Boyunun, qida borusunun başı və nəfəs yollarının yerləşdiyi ön hissəsi. Boğazdan yapışmaq. – Gülnaz dartınıb onun əlindən çıxdı, Qəmərbanunun boğazından yapışıb divara çırpdı. M. İ.. // Ağız içinin dal tərəfindəki boşluq, hülqum.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırmaq — 1. f. 1. Bərk bir şeylə vurmaqla, toxundurmaqla, yaxud yerə salmaqla parçalamaq, sındırmaq. Güzgünü qırmaq. Qabları qırmaq. – Qız . . <müəllimi> görüncə şaşırıb üzünü örtməyə tələsdikdə, səhəngini salıb qırmışdı. S. H.. Ləpələr bu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ət — is. 1. Canlıların bədənində sümüklə dəri arasındakı maddə; əzələ toxumalarının adi adı. // Heyvan və insan bədəninin yumşaq hissəsi. Əti sümükdən ayırmaq. 2. Kəsilmiş heyvan bədəninin xörəyə işlənən qismi. Qoyun əti. Toyuq əti. Mal əti. Bişmiş ət … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
barmaq — is. 1. İnsanın və bəzi heyvanların əl və ayaqlarının qurtaracağındakı beş mütəhərrik üzvdən hər biri. Baş barmaq. Şəhadət barmağı. Orta barmaq. Adsız barmaq. Çeçələ barmaq. Barmaqlarının ucunda (yavaşca, ayaqlarının altını yerə vurmadan). //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gül — is. <fars.> 1. Çiçək (danışıqda «qızılgül» mənasında da işlənir). Ağaclar gül açıb. Gül dərmək. – . . Bir dəstə gül olaydım; Asılaydım yaxannan. (Bayatı). Bir gül ilə bahar olmaz. (Ata. sözü). . . Hər gülün, hər çiçəyin öz adı, öz surəti… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
